వెనుచూడని విహంగం

పెనవేసుకున్న బంధం

ఒక్కటి

తంత్రి తెగిపడ్డట్టు

రాలిపోయింది

నిశ్శబ్దంగా 

కాలంలో

ప్రవహిస్తున్న

నును వెచ్చని నీరు-

నన్ను నేను ఓదార్చుకోలేక

విహ్వలంగా 

వేళ్ల చివర వేళ్లాడే

ద్రవ హృదయం

చాటున 

కరడు కట్టి

మూలిగే వేదన

ఎలా తీరుతుంది?

ఎన్ని రాత్రుళ్లు

రోదించినా 

వెనుచూడని

విహంగంలా

వెళ్ళిపోయిన

ప్రాణం

దాపున 

జ్ఞాపకాలు

వర్తమానమై 

మిగిలిన 

బహుమానం-

పొద్దు గుంకినప్పటి

వెలుతురు కిరణాల్లా  

నిశ్శబ్ద సహజంగా 

అందరూ

ఒక్కొక్కరుగా

తెలీకుండానే

రాలిపోవలసిందేనని

తెలిసినా

కరడు కట్టని

జీవితమే

గొప్ప అనుభూతిగా

పెనవేసుకున్న స్నేహం

ఏ అర్థరాత్రో 

కుదిపినప్పుడు

తనని తను 

ఓదార్చుకోలేక

నిస్సహాయంగా

కళ్లని వేళ్లాడే

ద్రవ హృదయం

ఎప్పటికి తెప్పరిల్లుతుంది?

*****

(అత్యంత ఆత్మీయులు పుట్ల హేమలత గార్కి నివాళిగా-) 

(విహంగ, మార్చి 2019 ప్రచురణ)